Bir bebeğin dünyaya gelişi ne kadar mucize bir olaydır. Bir anne bebeğinin varlığını ilk öğrendiği andan itibaren bebeğine bağlanır. Sanki çok uzun süredir birlikteymiş hissine kapılır. Bu anlatılması zor bir mutluluktur. Fakat bunun yanında öyle bir mutluluk vardır ki çevrenizdeki insanların sizin bebeğinizi sevmesi ve onun için birşeyler yapması. Bu mutluluk bir insanı bulutların üstüne çıkarırken aynı zamanda " ben dünyanın en güzel şeyini yapıyorum karnımda onu taşıyarak" dedirtir. Ben de şimdi bunu söylüyorum;
İlk olarak Durişkomun mükemmel annesi Eda'm ın daha 4. ayımızda Çınar'ıma aldığı hastane çıkışını sizlerle paylaşmak istiyorum. Bu güzel sürpriz karşısında öylesine duygulandım ki. Tabi beni en çok duygulandıran hastane çıkışımızın üzerinde Bahriyeli işlemesi olmasıydı. Çünkü Çınarımızın babası şu an Bahriyeli olduğu için durumumuza en uygun hediye buydu. Edam yine ince düşüncesiyle beni mutlu etmeyi başardı...
Vee oğluşumun diğer hediyeleri... Benim canım kardeşim Sevda teyzesinin aldığı bu sarı yelek çok değerli çünkü teyzesinin ilk hediyesi...
Beyaz el örgüsü yeleğimiz ve patiklerimiz annemin alt kat komşusunun annesinden el emeği göz nuru olarak geldi. Bana da düğünümden önce harika işlemeleri olan ev patiği yapmıştı ve hala kullanmaktan büyük keyif duyarım.
Son olarak da çok sevdiğim , yıllarımızı birlikte geçirdiğimiz canım arkadaşım Gözde teyzemizden de bu sevimli ve anlamlı hediye geldi. Anneler gününde gelmesinin yanı sıra üzerinde " Asker ocağı değil oluum ana kucağı" yazısı hem gözlerimi doldurdu hem de beni mutlu etti. Oğluşumu seven tüm teyzelerine beni de mutlu ettikleri için çokk çok teşekkür ederiz...
Bu cumartesi oğluşumla buluşacağım ve çok heyecanlıyım. Umarım sağlıklı bir kontrol olur. Bana şans dileyin :)
Sevgiyle...
